โดยทั่วไปการเพาะเลี้ยงกุ้งในประเทศเวียดนามจะเลี้ยงในบ่อกลางแจ้งและใช้ระบบน้ำเขียว (แพลงก์ตอน) ซึ่งต้องพึ่งพาการสังเคราะห์แสง ทำให้มีข้อจำกัดในเรื่องของความเป็นกรดเป็นด่างของน้ำและความสามารถของออกซิเจนในการละลายน้ำช่วงเวลาเช้าและบ่ายต่างกันมาก การควบคุมการเพาะเลี้ยงกุ้งจึงทำได้ยาก อีกทั้งยังมีแอมโมเนียและไนไตร์ทสะสมในปริมาณสูง

ซี.พี. เวียดนามจึงได้พัฒนาเทคโนโลยีตั้งแต่การอนุบาลลูกกุ้งไปจนถึงการเพาะเลี้ยงกุ้ง โดยเปลี่ยนจากการเลี้ยงแบบบ่อกลางแจ้งเป็นเลี้ยงแบบในโรงเรือนกรีนเฮ้าส์ เพื่อป้องกันการปนเปื้อนจากสิ่งแวดล้อม สามารถควบคุมการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิและค่าความเป็นกรดเป็นด่างได้ ทั้งนี้ยังนำเทคโนโลยีระบบไบโอฟลอคมาใช้ทั้งในการอนุบาลลูกกุ้งและเพาะเลี้ยงกุ้งอีกด้วย

จากการพัฒนาการเพาะเลี้ยงกุ้งทำให้ผลผลิตเพิ่มขึ้นจากเดิมถึง 15 ตันต่อไร่ต่อปี และสามารถช่วยลดปริมาณการใช้น้ำในการเพาะเลี้ยงกุ้ง จากเดิมที่ต้องใช้ปริมาณน้ำตลอดการอนุบาลลูกกุ้งจนถึงการเพาะเลี้ยงกุ้งประมาณ 74,250 ลูกบาศก์เมตร การเปลี่ยนมาใช้ระบบไบโอฟลอคจะใช้ปริมาณน้ำเพียง 26,850 ลูกบาศก์เมตร ทำให้สามารถลดการใช้น้ำได้ถึง 64%